Na św. Andrzeja, pannom z wróżby nadzieja

Edmund Kozłowski

Od najdawniejszych czasów, człowiek starał się przewidzieć, co przyniesie los. Czego nie umiał poznać przy pomocy zmysłów, tego chciał dowiedzieć się przy pomocy różnorodnych zabiegów magicznych.

Wyniki tych zabiegów uzależniał od faz księżyca a szczęście osobiste od gwiazd, wróżb i znaków na niebie i ziemi. Warto wiedzieć, że tradycja wróżb jest bardzo stara i często wywodzi się z czasów przedchrześcijańskich. W toku dziejów obrzędowość ludowa przeszła ewolucję, ale obok elementów religijnych pozostało jeszcze wiele zwyczajów, wróżb i przepowiedni związanych z określoną porą roku.

Jesienią, gdy przychodzi pora powolnego zamierania przyrody, gdy kończy się rok obrzędowy, a w kościele katolickim rok liturgiczny, przychodzi czas niezwykły, przełom jesieni i zimy. Ta pora sprzyjała ożywieniu kontaktów towarzyskich. Było wystarczająco dużo czasu na spotkania, swaty i zaręczyny. Zapewne od zawsze dziewczęta zadawały sobie pytanie, kim będzie przyszły mąż i dla tego odwoływały się do losu, organizując w przeddzień św. Andrzeja wieczór wróżb.